Yaban

DESEM Kİ ELLERİNİ İSTİYORUM

Umutları yarına erteleyip
Sana çiziyorum yollarımı...
Tutup tutup,
Matkaplara vuruyorum bağrımı;
Döküm döküm etlerim.. bak!
Geceye sarıyorum yaralarımı,
Ağlayarak..
Yıldızlar bilir ençok,
Birde düşlerim..
Birde taş yatak...
Oysa sen!
Kırkta bir gelirsin,
Kırkta bir uzanırsın yanıma, nazlanarak...

Ve yağmurlar,
Ve hüzünler,
Ve seni taşlarına dizdiğim yollar,
Ve hasret!...
Ebabil kuşlarının dönüşü gibi,
Durup durup kıvrılırım sana...
Göçün sancılarını yazıyorum şiirlerime
Oku ve anlat!...

Gökte nasıl üçgen çizerse turnalar,
Yüreğimi çizdim sana!
Çizgisi metrelerce kanat..
Geliyorum işte kapına
Maviliğinde uçarak...

Umutları yarına erteleyip,
Sana çizdim yollarımı..
Tutup tutup,
Derinliğine vuruyorum kendimi karanlığın...
Yılanlar kayıyor dağlardan ovalarıma,
Ben burgaçlarında, solungaç!..
Korkuyorum sevdiceğim, elimde değil!..
Dağlara kaçıyorum yeniden
Seni de yanıma alarak...

Ve emeğim,
Ve ekmeğim,
Ve bebekliğim, masumluğum..
Ve gençliğim,
Ve beş para etmez geçmişim, ömrüm..
Ve de yalnızlığımı yaşayan köyüm,
Ağlıyor arkamdan el sallayarak...

Sen doruklardasın ya,
Sen çağrısındasın ya sevdanın;
İşte yollardayım,
İşte yokuşlardayım, yalınayak..
İşte turnalarda,
İşte ebabil kuşlarıyla bulutlarda,
İşte yanındayım.
Ve ellerim koynumda, aç bak!..
Sımsıcak...

Umutları yarına erteleyip,
Sana çizdim yollarımı..
Usulcacık,
Ama usulcacık sevdiceğim!..
Hayaline dalıyorum;
Isınıyor taş yatak.

Gece yorgan,
Kollarım yastık.
Desem ki; sırtım kan revan,
Desem ki; sırtım delik deşik,
Desem ki; yılanlar çöreklenmiş bağrıma,
Desem ki; korkuyorum, yalnızım..
Desem ki; ellerini istiyorum,
Desem ki; leylim vaktini bekliyorum,
Gel artık!...