Gül Kokuyorsun
GÜL KOKUYORSUN
Sanki hiçbir şey uyaramaz
İçimizdeki sessizliği
Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey
Gözleri getirin, gözleri..
Başka değil, anlaşıyoruz böylece
Yaprağın, daha bir yaprağa değdiği
O kadar yakın, o kadar uysal
Elleri getirin, elleri..
Diyorum; bir şeye karşı koymaktır günümüzde aşk
Birleşip, salıverelim iki tek gölgeyi.
Gül kokuyorsun..
Bir de amansız, acımasız kokuyorsun
Gittikçe daha keskin kokuyorsun, daha yoğun
Dayanılmaz birşey oluyorsun, biliyorsun..
Hırçın hırçın, pembe pembe
Öfkeli öfkeli gül
Gül kokuyorsun, nefes nefese.
Gül kokuyorsun, amansız kokuyorsun
Ve acı ve yiğit ve nasıl gerekiyorsa öyle
Sen koktukça düşümde görüyorum onu
Düşümde, yani her yerde
Yüzü sararmış, titriyor dudakları
Şakakları ter içinde
Tam alnının altında masmavi iki ateş,
İki su,
İki deniz bazen
Bazen, iki damla yaz yağmuru
Mermerini emerek daglarının
Şiirler söylüyor gene
Ölümünden bu yana yazdığı şiirler
Kızarak birtakım şiirlere
Büyük sular, büyük gemileri sever çünkü
Ve odur ki büyüklük
Şiir insanin içinden,
Dopdolu bir hayat gibi geçerse
O zaman, ölünce de şiirler yazar insan
Ölünce de yazdıklarını okutur elbet
Ve senin böyle, amansız gül koktuğun gibi
Yaşamanın herbir yerinde.
Gül kokuyorsun, amansız kokuyorsun
Bu koku dünyayı tutacak nerdeyse
Gül, gül..! diye bağıracak çocuklar
Bütün herkes, hep bir ağızdan;
"Güüüllll..!"
Ve herşeyin üstüne, bir gül işlenecek
Saçların, alınların, göğüslerin üstüne.
Yüreklerin üstüne.
Bembeyaz kemiklerin,
Mezarsız ölülerin üstüne.
Kurumuş gözyaşlarının,
Titreyen kirpiklerin üstüne.
Kenetlenmiş çenelerin,
Ağarmış dudakların,
Unutulmuş çığlıkların üstüne.
Kederlerin, yasların, sevinçlerin
Ve herşeyin üstüne, bir gül işlenecek.
Bir rüzgar, bir fırtına gibi esecek gül
Yıllarca esecek belki
Ve ansızın, dünyamızı göreceğiz bir sabah
Göreceğiz ki...
Biz dünyamızı, gerçekten görmemişiz daha
Geceyi, gündüzü, yıldızları
Görmemişiz hiç.
Tanışmaya komamışlar bizi, güzelim dünyamızla.
Öyleyse dostlar... bırakın bu yalnızlıkları
Bu umutsuzlukları bırakın,
Güller, güller, güller dolusu
Nasıl gül kokacağız birlikte
Amansız, acımasız kokacağız
Dayanılmaz kokacağız, nefes nefese.
Edip CANSEVER