Bir Adın Kalmalı
BİR ADIN KALMALI
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet
Bir adın kalmalı geriye,
Bir de o kahreden gurbet.
Sen say ki;
Ben hiç ağlamadım,
Hiç ateşe tutmadım yüreğimi
Geceleri, koynuma almadım ihaneti
Ve say ki;
Bütün şiirler gözlerini,
Bütün şarkılar saçlarını söylemedi
Hele nihavent..
Hele buselik hiç geçmedi fikrimden
Ve hiç gitmedi..
Bir topak kan gibi adın,
İçimin nehirlerinden.
Evet yangın,
Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan,
Evet kaybetmenin o zehirli buğusu.
Evet unutulmuşluk..
Evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
Bu sevda biraz hoyrat,
Biraz da hıçkırık tadı
Pencere önü menekşelerinde her akşam
Dağlar sonra oynadı yerinden
Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
Sen say ki;
Yerin dibine geçti,
Geçmeyesi sevdam
Ve ben seni sevdiğim zaman
Bu şehre yağmurlar yağdı
Yani ben seni sevdiğim zaman
Ayrılık kurşun kadar ağır,
Gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
Yine de bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır,
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet
Bir adın kalmalı geriye,
Bir de o kahreden gurbet
Beni affet..
Kaybetmek için erken,
Sevmek için çok geç…
Ahmet Hamdi Tanpınar